Grand Theft Auto V: zeven jaar later

SpellenPop cultuur

Ik herinner me dat ik uren in de rij stond terwijl ik wachtte op de release van Grand Theft Auto V. Hoe moeilijk het ook is, het is bijna zeven jaar geleden sinds 17 september 2013, toen ik de winkel uitkwam met een exemplaar van de game in mijn handen.

Ik moet eerlijk zijn dat na een paar uur de nieuwigheid van de game me begon te slijten. Hoe onberispelijk de open wereld van Los Santos ook was, ik kon nooit in het verhaal van de game komen. Het verhaal van drie tekens dat de speler in staat stelde om onderweg vrijelijk van speler te wisselen wanneer ze maar wilden, maar ik kan het niet helpen, maar ik voel dat het zijn algehele verhaal schaadt.

Het verhaal onthult nooit alternatieve perspectieven die samenkomen in een groezelig einde. Het heeft geen echte tegenstander. Het leidende trio van Michael, Trevor en Franklin nauwelijks enige echte groei doormaken, en het onderliggende drama is lachwekkend gekunsteld.

Lees ook:- https://trendingnewsbuzz.com/2020/04/12/no-game-no-life-season-2details-of-renewal-and-speculated-release-date-for-the-anime/

https://trendingnewsbuzz.com/2019/11/03/how-i-met-your-mother-the-mother-dead-or-alive/

Dus, is er in de loop der jaren iets veranderd (Grand Theft Auto V)?

Ik ga niet ontkennen dat de game heel veel te doen heeft, maar het meeste voelt nauwelijks als een evolutie van het open-wereldgenre. Je steelt auto's, vermoordt mensen en ontloopt politie, maar er is verder weinig geëvolueerd. Natuurlijk kun je nu veel vrijer met de NPC's communiceren, en er zijn veel nuances in de wereld, de nieuwigheid ervan verdwijnt vrij snel.

Misschien wel mijn grootste probleem is dat de campagne en het levelontwerp zo beperkend zijn dat het een plezierige ervaring in de weg staat. Als je zelfs iets van het pad afwijkt dat Rockstar in steen heeft gezet, krijg je een grote rode Mission Failed.

Bovendien voelt de schakelaar met drie tekens meer aan als een gimmick dan iets anders. De game kiest situaties voor je uit waarin je van personage moet wisselen. Je kunt nooit een coole, unieke speelstijl bedenken voor een van de personages. En het verhaal houdt de handen van de speler zo stevig vast; ze kunnen net zo goed naar een (beter geschreven) film kijken.

Deel: